Vrijdag 14 nov, Peter is vertrokken en we zijn met vijf man over en besluiten na het ontbijt op het terras van hotel Krasnapolski te gaan zitten en te genieten van de bewoners van deze mooie stad.
Als we opstaan is Hemmo zijn filmcamera kwijt, schrik alom, onder onze ogen verdwenen. Om de hoek is een grote winkelwaar we souvenirs voor thuis kopen en gaan aan de waterkant zitten eten, Hemmo wilde hier nog wat filmen, maar de hele film van 2 weken is foetsie. Terug bij het appartement zoeken we toch nog, of de camera niet in huis is blijven liggen.
Hemmo en Henk gaan aangifte doen al het alleen maar voor de verzekering, ze moeten in de Keizerstraat zijn en komen op het buro, 10 man politie, ze worden van de ene naar de andere gestuurd en komen uiteindelijk bij een agente uit. In het politiebureau zitten een paar gevangenen met boeien aan de verwarmingsbuizen vast, de aangifte en verklaring duren ruim een uur. Terug bij het appartement krijgen we de verhalen, ook dat ze bij de beveiliging van Krasnapolski zijn geweest en de hele beveiligingsfirma hebben gezien, een man heeft zijn blauwe petje erover en loopt weg, ik dus. We gaan eten bij ons favoriet Franse restaurant en zijn om negen uur thuis.
Zaterdag opstaan en huisje opruimen, nog even naar de markt en kijken of onze vermeende dief op het terras zit, hangmat voor Henk gekocht en terug in het appartement pakken we onze koffers, we zijn hier nog mee bezig als Hemmo komt vertellen dat zijn camera terug is, hoe dan?
Piet vertelt als hij ons komt halen dat hij een mail kreeg, dat iemand de camera naast de deur zag liggen en hem meegenomen heeft, hij heeft via de blauwe petjes en de verhuurster, Piet zijn adres gekregen en stuurt zijn tel.nr, Piet belt hem en vraagt of hij het toestel kan komen ophalen, ja dat kan en vlak voor het verlaten van ons appartement sluiten en Hemmo en de camera elkaar in de handen. Eind goed al goed, we vertrekken naar het vliegveld Jopie Pengel in Zanderij.
Bedankt mi lobi Snarang, mijn mooi Suriname.